Іван Поливка
| Іван Поливка | |
|---|---|
| Иванъ Поливка, Ivan Polivka[1] | |
 | |
| Чинность | педагог, фольклорист, дїятель култури, автор підручників |
| Горожанство | Чеськословеньско |
| Уроджѣня | фебруара 11., 1866 |
| Бережничка, Мадярске кральовство | |
| Упокоеня | октобра 3., 1930 (64 р.) Бардеёв, Чехословакия |
| Похованя | Буковець |
| Членство | Общество Александра Духновича[2] |
| Брат, сестра | Михайло Поливка |
| |
Иван Поливка — педаґоґ, фолклоріста, културный діятель і літерат. Быв педаґоґом, освітнїм адміністратором і културным діятелём русофілской орьєнтації в Пряшівскій области і на Підкарпатьскій Руси.
Уродив ся 12. фебруара 1866 в селї Бережничка. Умер 3. октобра 1930 в Бардеёві. Похованый є в Буківцї, де мать поставленый памятник.[1][3]
Штудії і праца
[едітовати | едітовати жрідло]По ґімназіалных штудіях в Маріяповчі і Пряшові И. Поливка скінчів Ужгородьску ґрекокатолицьку учітельску семінарію (1885) і став учітелёвати у русиньскых початковых школах выходной Словакії. У 1888 р. быв перенесеный до Свідника, де почас наступных тридцятёх роках робив як учітель і орґанізовав културне діятельство. Він зоставив учебник про початковы класы „Учебная книга реальныхъ наукъ‟ (1896), якый складав ся із шестёх частей і быв присвяченый різным предметам. Тот учебник шыроко ся выужывав у русиньскых школах аж до повной мадярізації по законї Апонія у 1907 р. По розпадї Австро-Угорьской імперії И. Поливка быв зволеный за председу Народной рады у Свіднику (1918), яка пітримовала ідею припоїня до Чехословакії. Новый уряд призначів го за школьского іншпектора (1919-1923) Ужгородьского окресу на Підкарпатьскій Руси.[1][3]
Сполоченьска робота
[едітовати | едітовати жрідло]И. Поливка підтримовав ідею російского языка як літературного про Русинів і актівно робив у дакількох русофілскых орґанізаціях, в тым чіслї в Обществі А. Духновіча[d] і обществі Школьная помощь в Ужгородї. Быв актівным зберателём русиньскых народных співанок, з якых много ся дістало до зборника Михаила Врабеля (1890), зоставив тыж зборник поезій А. Павловіча (1920).[1][3]
Жерела и одказы
[едітовати | едітовати жрідло]- Павел Роберт МАҐОЧІЙ: Іван Поливка //Енциклопедія історії та культури карпатських русинів. Укладачі Маґочій П. Р., Поп І. — Ужгород: Вид-во В. Падяка, 2010. — 856 c.+ХХХІІ с. ISBN 978-966-387-044-1 укр. Сс. 599–600
- А. З. (11. 2. 2021). 155 років од народжіня педаґоґа і културного діятеля Івана Поливкы. Академія русиньской културы в Словацькій републіцї. http://www.cms3.rusynacademy.sk/?11-2-2021-155-років-од-народжіня-педаґоґа-і-културного-діятеля-Івана-Поливкы. [перевірено 2021-02-15].