Перейти до вмісту

Вилмош Ковач

Матеріал з Вікіпедія


Вилмош Ковач

Увидьте фото
УроджѣняKovács Vilmos мад.
юна 5., 1927(1927-06-05)
Гать, Подкарпатска Русь, Чехословакия
Умертяновембра 13., 1977 (50 р.)
Будапешт, Мадярщина
Занятяпоет, писатель, перекладатель
Язык творохмадярскый
НародностьМадяр
Час творбы1955–1977
Жанрыпоезия, проза
Вызначны роботыHolnap is élűnk, 1965
Вилмош Ковач на Викискладѣ
VIAF:38025054; GND:130411604; LCCN:nb2004307594; BNF:12929072f; OL:OL845291A; GKG:/g/11r80qg4r;


Ту можуть быти податкы з Wikidata,
не контролованы авторами статѣ

Гать, памятна табла

Вилмош Ковач, мад. Kovács Vilmos; мад.*5. юн 1927, Гать, Подкарпатска Русь, Чехословакия – †13. новембер 1977, Будапешт, Мадярщина — подкарпатскый мадярскый поет и писатель, еден з найвызнамнѣйшых меджи Мадярами Украины.[1][2]

Биография

[едітовати | едітовати жрідло]

Походив з родины Емила Ковача, тесаря и мурника, члена КПЧ. Его мати, Борбала Ковач, родж. Качов, мад. Kacsó, умерла на туберкулозу, коли мав девять рокы (1936), а в року 1945 умер му ай отець. Зачаточну школу Вилмош выходив в родном селѣ (1933–1938), пак продовжив школный курз в Береговѣ (1938–1939) и закончив мукачовску торговелну академию (1939–1945). По закончѣню працовав книговодом Береговской заготконторы (1945–1947), в року 1948 — секретарь сельской рады в родном селѣ, од року 1949 — книговод, пак ведучый книговод Мукачовской городской даньовой службы. В року 1952 закончив вечерну украинску середню школу, а пак екстерно абсолвовав Львовскый финанчно-економичный инштитут (1952–1957). В року 1955, зоставаючи в статусѣ радника даньовой службы, ставать ся сполупрацьовником районной новинкы «Прапор Перемоги» и ведучым литературной групы при новинцѣ. В роках 1958–1971 редактор мадярской секции областного выдавательства «Карпати». Попри тому в роках 1966–1969 абсолвовав в Ужгородѣ универзиту марксизма, де зыскав диплому з одзнаков.[3][1][4]

Од року 1961 — член Сполку писательох Украины.[1][2]

Его роман Holnap is élűnk (И завтра будеме жити, 1965), появленый в добѣ помягку, выволав остры споры и гнѣв влады, а неодовго быв конфишкованый з библиотек и продажу. Его перестали выдавати, з великым трудом появлена в року 1968 поетична зберька стала ся его послѣдньов. В року 1971 мусѣв лишити роботу во выдавательствѣ и занимав ся лингвистико-историчныма згледованями. Родина жила на платню его жены, котра была учительков мадярской школы в Ужгородѣ, и на его нечасты гонорары од заграничных публикаций. Его здоровя ся показило, и од року 1974 просив ся одыйти до Мадярщины лѣчити ся. Наколи в року 1977 так стало ся, хворота ся розмогла, и неодовго по прибытю до Будапешту умер, маючи лем пятьдесять рокы. Тото вшитко приспѣло ку тому, же В. Ковач и его творба стали ся симболичныма.[3]

Творба

[едітовати | едітовати жрідло]

Дебутовав в року 1955 яко поет, писав по мадярскы.

  • Поетичны зберькы (вшиткы — Ужгород)
    • Vallani kell (Не мож мовчати, 1957),
    • Tavaszi viharok (Ярны бурѣ, 1959),
    • Lázas a főld (Земля в неспокою, 1962),
    • Csillagfénynél (При свѣтлѣ звѣзд, 1968).
  • Проза
    • Holnap is élűnk (И завтра будеме жити, Ужгород, 1965; Дебрецен и Ужгород, 1990)

Писав тыж повѣданя, робив переклады з русской литературы. В року 1963 московске выдавательство «Советский писатель» выпустило зберьку поезий В. Ковача «Весенняя буря» в товмачѣню по русскы.[1][2][4]

Роман о морално-етичных гледанях интелигенции Holnap is élűnk (И завтра будеме жити) мав великый резонанс, автор быв обвиненый з перекрученого зображѣня реалностей живота повоенного Закарпатя.[2][5]

Жерела и одказы

[едітовати | едітовати жрідло]

Референции

[едітовати | едітовати жрідло]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 І. В. Хланта (2007)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 І. В. Хланта (2013)
  3. ↑ 3,0 3,1 Botlik József
  4. ↑ 4,0 4,1 Kovács Vilmos (1927–1977)
  5. ↑ Kenyeres Ágnes

Тоты даны суть часточно або цалком основаны на перекладї статї Kovács Vilmos (költő) на мадярьскій Вікіпедії.

Обтримане з "https://rue.wikipedia.org/w/index.php?title=Вилмош_Ковач&oldid=144177"