Велика Украйина

Велика Украйина
Є єдным из	Іредентизм, great homeland
Дата створення / заснування	1904
,
Засновник	Міхновський Микола Іванович
Держава	Україна, Кубань, Кубанська Народна Республіка, Донщина, Подністров'я, Берестейська земля
Робочий список проєкту Вікімедіа	Вікіпедія:Проєкт:Україна
Основна катеґорія за темов	Category:Ukrainian irredentism

Адмінистративно-територіалноє діленя Украйиньского Штата. Зелена пунктирна лінія — територіалны претензії по «украйиньскому» обывательству на тых землях.

Границі Украйины, заявлены делеґаціёв УНР на Паризькӯв мирнӯв конференції (1919—1920)

Вели́ка Укра́йина (укр. Велика Україна) — ірредентисташска політична концепція. Термін «Велика Украйина» быв первый раз хоснованый у трудах Грушевського. У началі 1918 року М. Грушевськый писав, што, удділивши ся уд Російськой Рішы, «украйинці» получили возмогу творити не леш «слободну и независну Украйину», но и «Украйину Великую», великую не територіёв, ци богатством, авадь господством над другыми, а вышше всёго, «соціално-моралными цінностями», воплощіням котрых мали были быти «высока» наука, култура, искуство. У ёго представліню, Велика Украйина мада была стати «палладіумом демократическых вольностий» и «аренов націоналного розуміня». Въедно из «украйинцями» у ню̄в, мавучи права автономії, слободно жили бы другі наццоналности. У дальнійшӯм, пуд терміном Велика Украйина пуднимало ся иппен инноє: сформулованое украйинськыми політическыми діятелями представліня за Украйину из бӯлшыв територіёв и вплывом, чим современна, котра має охватывати усі «укра́йиньскі» етніцькі території.

Історія украйиньского ірредентизма

Дисять заповедий Украйиньской народной партії были сформулованы її лідером Николаём Міхновскым у 1904 році.

Эти заповеди были своего рода кодексом партии. Они призывали ид построєню «єдиной, неділимой, уд Карпат до Кавказа самостойной, слободной, демократицькой Украйины — республікы робочых людий».

Состав реґіонӯв «Великой Украйины»

Украйиньскый ірредентизм предполагав припой територій на выходови, северови и западови, потӯм вошедшых у состав РФ, Польска, Мадярщины, Словеньска, Ґрузії, Білоруси, Молдавії, Румыниї и територій ныні зайнятых «Украйинов»:

• Стародубщина и Сіверщина, ид северови уд Черніговщины;
• Выходна Слобожанщина, юго-выходны дарабы Курьской, Білгородьской и Воронезькой областий:
• Донщина, северо-западна часть Ростовськой области;
• Кубань и Ставрополя.

На западови же, исі реґіоны включавуть:

• Подністровье, лівый берег Дністра у Молдавії (Придністровье (de facto) / западна Молдавія (de jure));
• Пряшӯвська Русь, северо-выходна часть Словеньска: Пряшӯвськый край, Кошицькый край, заселеный у векшыні Русинами;
• Пудкарпатя, ныні Закарпатьска область Украйины, у якӯв ~90% людий были Русины.
• Юго-выходна територія Польска: в удношіню Любліньского и Пудкарпатьского воєводств;
• Закерзоня и Перемышльщины: Лемковина (Лемко-Русиньска Републіка, Републіка Команча), Бойкӯвщина, Надсяня, Любачӯвщина, Холмщина, Южноє Пудляшя;
• Берестейщина и Піщина, юго-западна часть Білоруси: Брестськой и Гомельской областий (Піньска область);
• Южный Мараморош и Южна Буковина, север Румыниї: території Марамороша и Сучавы, заселены Русинами и Буковиньскыми Русинами.