Штефан Бандера

Штефан Бандера;
	Степан Бандера
Чинность	політік, терорист
Горожанство	Западноукраинска людова република, Рѣчь Посполита II., Австро-Угорьско, апатрид
Уроджѣня	1 януара 1909;
Упокоеня	15 октобра 1959; Мнихів
Причина смерти	інтоксикація
	Похованя: Вальдфрідгоф 267227530
Ошкола	Національний університет «Львівська політехніка»
Партія
	Орґанізація україньскых націоналістів революційна;
Отець	Андрій Бандера
Мати	Мирослава Бандера
Брат, сестра	Бандера Василь Андрійович, Бандера Олександр Андрійович, Бандера Оксана Андріївна, Бандера Богдан Андрійович
Діти	Бандера Андрій Степанович
Награды
	Орден Держави
	Штефан Бандера на Вікіскладѣ; VIAF:47555648; GND:118652303; LCCN:n85365513; FAST:201606; BNF:169791907; NLKR/NLC:jo2003168037; OL:OL1584939A; ЕСУ:40247; ЕІУ:Bandera_S; ; ; Ту можуть быти податкы з Wikidata,; не контролованы авторами статѣ

Штефан Бандера або Степан Бандера (укр. Степан Андрійович Бандера, Штефанко; *1. януара 1909, Старый Угринов, Австро-Угорьско (теперь Івано-Франківска область, Україна) — †15. октобра 1959, Мнихів, Баварія, НСР) — україньскый політічный актівіста, ведучій ідеолоґ і теоретик україньского націоналістічного руху XX. стороча, по розколї Організації україньскых націоналістів быв ведучій політічного пруду ОУН-Б.

Біоґрафія

Ш. Бандера ся народив у роцї 1909 у Старым Угринові у Галичі, котра в тым часї належала до Австро-Угорьска. По завершіню Польско-совєтьской войны тота часть Галичі належала Польску. Під час Другой світовой войны быв триманый в нїмецьком концлаґру, де загынули два ёго браты. Ш. Бандера быв усмерченый 15. октобра 1959 в Мнихові аґентом КҐБ.

Годночіня

Закы Штефана Бандера є в Українї — головно у западных частёх і Кієві — вниманый як герой - боёвник за незалежну Україну^[2], у даякых сосїдных штатох як і в части людности Україны є вниманый неґатівнї.^[3]^[4]^[5] Декрет президента В. Ющенка о вызнаменаню Бандеры титулом Героя Україны зостав одхыленый правомочным присудом Окружного Административного Суда в Донецьку (2. апріль 2010).^[6] Веце як рок по тому, коли В. Янукович быв президентом, Высшый Административный Суд Україны одверг касацию В. Ющенка и др., и лишив на силї присуд Донецького суда (2. авґуст 2011).^[7]

Референції

↑ Німецька національна бібліотека; Державна бібліотека в Берліні; Баварська державна бібліотека; Австрійська національна бібліотека (по de), Gemeinsame Normdatei, Wikidata Q36578, https://gnd.network/, [перевірено 31 децембер 2014]
↑ Проспект Бандеры в Кієві
↑ Bandera už nie je ukrajinský hrdina
↑ W oparciu o istniejące dane naukowe – nie mówię tu o utrzymanych w sensacyjnym tonie różnych popularnych publikacjach – można mówić o liczbie około 100 tys. zamordowanych Polaków. Zapewne będzie to liczba trochę mniejsza, jednak proponuję używać sformułowania „około stu tysięcy”, bo być może w przyszłości postępujące badania naukowe pokażą, że ofiar jest o kilka-kilkanaście tysięcy więcej... [w:] Wołyński konflikt pamięci. Z dr. hab. Grzegorzem Motyką o bolesnej historii polsko-ukraińskiej rozmawiają Magdalena Semczyszyn i Filip Gańczak, „Pamięć.pl” 2012, nr 4-5, s. 17
↑ „W świetle przytoczonych liczb wydaje się, że straty polskie w wyniku akcji UPA wyniosły prawdopodobnie około 100 tysięcy zabitych (przy czym raczej nieco mniej, a nie więcej niż 100 tysięcy). Wszelkie podawane wyższe liczby – 150 czy wręcz 200 tysięcy ofiar – nie znajdują potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych, a ich częste pojawianie się w mediach można tłumaczyć chyba tylko chęcią wywołania sensacji”. Grzegorz Motyka (historyk), Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s. 447. Ewa Siemaszko szacuje liczbę ofiar na 133 000, Ewa Siemaszko, Stan badań nad ludobójstwem dokonanym na ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińską Powstańczą Armię, [w:] Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939–1946, Bogusław Paź (red.), Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 341.
↑ Oficjalny komunikat kancelarii Prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza Bandera pozbawiony tytułu bohatera Rzeczpospolita 12.01.2010.
↑ http://ua.korrespondent.net/ukraine/1246199-vasu-pidtverdiv-nezakonnist-prisvoennya-banderi-zvannya-geroya-ukrayini ВАСУ залишив в силі рішення Донецького ОАС.

[wikidata-82136f8a98a4982f31e232ee983777c369136231-v6-1] Німецька національна бібліотека; Державна бібліотека в Берліні; Баварська державна бібліотека; Австрійська національна бібліотека (по de), Gemeinsame Normdatei, Wikidata Q36578, https://gnd.network/, [перевірено 31 децембер 2014]

[2] Проспект Бандеры в Кієві

[3] Bandera už nie je ukrajinský hrdina

[4] W oparciu o istniejące dane naukowe – nie mówię tu o utrzymanych w sensacyjnym tonie różnych popularnych publikacjach – można mówić o liczbie około 100 tys. zamordowanych Polaków. Zapewne będzie to liczba trochę mniejsza, jednak proponuję używać sformułowania „około stu tysięcy”, bo być może w przyszłości postępujące badania naukowe pokażą, że ofiar jest o kilka-kilkanaście tysięcy więcej... [w:] Wołyński konflikt pamięci. Z dr. hab. Grzegorzem Motyką o bolesnej historii polsko-ukraińskiej rozmawiają Magdalena Semczyszyn i Filip Gańczak, „Pamięć.pl” 2012, nr 4-5, s. 17

[5] „W świetle przytoczonych liczb wydaje się, że straty polskie w wyniku akcji UPA wyniosły prawdopodobnie około 100 tysięcy zabitych (przy czym raczej nieco mniej, a nie więcej niż 100 tysięcy). Wszelkie podawane wyższe liczby – 150 czy wręcz 200 tysięcy ofiar – nie znajdują potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych, a ich częste pojawianie się w mediach można tłumaczyć chyba tylko chęcią wywołania sensacji”. Grzegorz Motyka (historyk), Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s. 447. Ewa Siemaszko szacuje liczbę ofiar na 133 000, Ewa Siemaszko, Stan badań nad ludobójstwem dokonanym na ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińską Powstańczą Armię, [w:] Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939–1946, Bogusław Paź (red.), Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 341.

[6] Oficjalny komunikat kancelarii Prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza Bandera pozbawiony tytułu bohatera Rzeczpospolita 12.01.2010.

[7] ttp://ua.korrespondent.net/ukraine/1246199-vasu-pidtverdiv-nezakonnist-prisvoennya-banderi-zvannya-geroya-ukrayini ВАСУ залишив в силі рішення Донецького ОАС.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]