Штефан Бандера

Матеріал з Вікіпедія
Ш. Бандера

Штефан Бандера або Степан Бандера (укр. Степан Андрійович Бандера, Штефанко; *1. януара 1909, Старий Угринів, тепер Івано-Франківска область, Україна — †15. октобра 1959, Мнихів, Баварія, НСР) — україньскый політічный актівіста, ведучій ідеолоґ і теоретик україньского націоналістічного руху XX століття, по розколї Організації україньскых націоналістів быв ведучій політічного пруду ОУН-Б.

Біоґрафія[едітовати | едітовати жрідло]

Ш. Бандера ся народив у роцї 1909 у Старым Угринові у Галичі, котра в тым часї належала до Австро-Угорьска. По завершіню Польско-совєтьской войны тота часть Галичі належала Польску. Під час Другой світовой войны быв триманый в нїмецьком концлаґру, де загынули два ёго браты. Ш. Бандера быв усмерченый 15. октобра 1959 в Мнихові аґентом КҐБ.

Годночіня[едітовати | едітовати жрідло]

Закы Ш. Бандера є на Україні — головно у западных частёх і Києві — вниманый як герой - боёвник за незалежну Україну, [1] у даякых сосїдных штатох як и у части людности Україны є вниманый неґативнї.[2][3][4] Декрет президента В. Ющенка о вызнаменаню Бандеры титулом Героя Україны зостав одхыленый правомочным присудом Окружного Административного Суда в Донецьку (2. апріль 2010).[5] Веце як рок по тому, коли В. Янукович быв президентом, Высшый Административный Суд Україны одверг касацию В. Ющенка и др., и лишив на силї присуд Донецького суда (2. авґуст 2011).[6]

Референції[едітовати | едітовати жрідло]

  1. Проспект Бандеры в Киеві
  2. Bandera už nie je ukrajinský hrdina
  3. W oparciu o istniejące dane naukowe – nie mówię tu o utrzymanych w sensacyjnym tonie różnych popularnych publikacjach – można mówić o liczbie około 100 tys. zamordowanych Polaków. Zapewne będzie to liczba trochę mniejsza, jednak proponuję używać sformułowania „około stu tysięcy”, bo być może w przyszłości postępujące badania naukowe pokażą, że ofiar jest o kilka-kilkanaście tysięcy więcej... [w:] Wołyński konflikt pamięci. Z dr. hab. Grzegorzem Motyką o bolesnej historii polsko-ukraińskiej rozmawiają Magdalena Semczyszyn i Filip Gańczak, „Pamięć.pl” 2012, nr 4-5, s. 17
  4. „W świetle przytoczonych liczb wydaje się, że straty polskie w wyniku akcji UPA wyniosły prawdopodobnie około 100 tysięcy zabitych (przy czym raczej nieco mniej, a nie więcej niż 100 tysięcy). Wszelkie podawane wyższe liczby – 150 czy wręcz 200 tysięcy ofiar – nie znajdują potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych, a ich częste pojawianie się w mediach można tłumaczyć chyba tylko chęcią wywołania sensacji”. Grzegorz Motyka (historyk), Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s. 447. Ewa Siemaszko szacuje liczbę ofiar na 133 000, Ewa Siemaszko, Stan badań nad ludobójstwem dokonanym na ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińską Powstańczą Armię, [w:] Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939–1946, Bogusław Paź (red.), Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 341.
  5. Oficjalny komunikat kancelarii Prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza Bandera pozbawiony tytułu bohatera Rzeczpospolita 12.01.2010.
  6. http://ua.korrespondent.net/ukraine/1246199-vasu-pidtverdiv-nezakonnist-prisvoennya-banderi-zvannya-geroya-ukrayini ВАСУ залишив в силі рішення Донецького ОАС.