Таліянськый язык
| Таліянськый язык | ||
|---|---|---|
| italiano, lingua italiana | ||
| Говорит ся ним в | Італії, Швейцарії, Сан Маріні, Ватікані, Словенії (в Словенськуй Істрії), Хорватії (в Істрійськуй жупі) ай инш. | |
| Число носителюв | 80-125 міліонув | |
| Языкова родина | Індоевропейська
| |
| Письмо | Латиніка (Таліянськый алфавіт) | |
| Офіціалный статус | ||
| Урядный язык в |  Італії Швейцарії Сан Маріні Ватікані Словенії (в Словенськуй Істрії) Хорватії (в Істрійськуй жупі) ЕУ Малтійськум ордені
| |
| Реґулованый | Академія дела Круска | |
| Языкові коды | ||
| ISO 639-1 | it | |
| ISO 639-2 | ita | |
| ISO 639-3 | ita | |
 | ||
Таліянськый язык (
italiano (файл) ци lingua italiana) є єден из романськых языкув, котрый має урядный статус у Італії, Швейцарії, Сан Маріні, Ватікані и на Істрії (у Словенії и Хорватії). Мож ся ним порозуміти ай у бывшых таліянськых колоніях (в Албанії, Ерітреї, Ефіопії, Лівії и Сомалії), у таліянськых еміґрантськых общинах в Арґентині, Австралії, США, Тунісови и многых другых державах.[1][2]
Таліянськый язык ся веде уд латины и змежи романськых языкув майближый д нюй лексічно, напротив другым романськым языкам утримлює латинськый контраст межи куртыми и довгыми согласными. Сучасный таліянськый язык ся сперат на тосканськый діалект, убробленый таліянськыми класиками Аліґєріём, Петрарком и Бокаччом на переломі XIII. и XIV. сторуч. Вєдно з ним на теріторії Італії є много вшилиякых діалектув, дакулько реґіоналных файт таліянського языка и дакулько ідіомув, котрі ся держат окремішными языками, а не діалектами таліянського (майнаперед сардінськый и фріулськый).
Таліянськый язык є знамый ги язык класичної музикы — булша часть музикалної термінолоґії ся веде з нёго. З таліянського происходит ай ряд кулінарных, архітектурных ай инш. термінув.
Далше чітаня
[едітовати | едітовати жрідло]- Berloco, Fabrizio (2018). The Big Book of Italian Verbs: 900 Fully Conjugated Verbs in All Tenses. With IPA Transcription, 2nd Edition. Lengu. ISBN 9788894034813. https://books.google.ru/books?id=DYynDwAAQBAJ&pg=PA3#v=onepage&q&f=false.
- Palermo, Massimo (2015). Linguistica italiana. Il Mulino. ISBN 9788815258847.
- Simone, Raffaele (2010). Enciclopedia dell'italiano. Treccani.
Референції
[едітовати | едітовати жрідло]
Тота статя є затля „Стыржень“. Поможте Вікіпедії так, же єй доповните і росшырите.