Поема
Поема — лиричный або епичный жанер, реализованый в обсяжной вершованой формѣ, описуючый особливы подѣи або призначны характеры.[1][2]
Вариации[едітовати | едітовати жрідло]
Понятя поема у розличных авторох може мати широкы вариации. Доконця проза, в котрой выразно важить лиричный або епичный, патетичный, героичный выклад, даколи бывать называна поемов.[2] Примѣром може быти Духновичова «идилска повѣсть» Милен и Любица,[3] ай часто вообще проза добы романтизма,[2] як, кажѣм, Пастырь в полонинах Кралицкого.[4] Таке фигуралне розумѣня поемы не треба поплести з поемов в прозѣ, окремым жанром шпецифичной поезии.[2]
Зависимо од подѣлу лиричного або епичного, поема може мати цѣлком иншакый характер. Напримѣр, Гомерова Илиада — епична героична поема, а Поема без героя Ахматовой — чисто лирична.[5]
Поема — жанер, котрый ся вывинув на граници епоса, лирикы и драмы, синтетизовавши их характерны средства и поступы, чим ся и объяснять его вариабелность. Поема взникла уже в старовѣку и зоставать продуктивным литературным жанром донынѣ.[2]
См. тыж[едітовати | едітовати жрідло]
Жерела и одказы[едітовати | едітовати жрідло]
- Білоус П.: Термінологічний словник. //Білоус П. В.: Вступ до літературознавства: навч. посіб. — Київ: ВЦ «Академія», 2011. — 336 с. — ISBN 978-966-580-367-6 — с. 325. укр.
- Літературознавча енциклопедія / y двох томах / Авт.-уклад. Ю. І. Ковалів. — К: ВЦ «Академія», 2007. (Енциклопедія ерудита). ISBN 978-966-580-232-7 Том 2 — 624 с. ISBN 978-966-580-234-1 (т. 2)