Миколай Ксеняк
| Миколай Ксеняк | |
|---|---|
 | |
| Чинность | писатель, педагог |
| Сфера | літературна діяльність, radio writing, проза, поезія, байка |
| Уроджѣня | децембра 4., 1933 Камюнка, Чехословакия |
| Упокоеня | фебруара 1., 2020 (86 р.)[1] Камюнка, Словакия |
| VIAF:6195126; GND:1056120525; NLKR/NLC:jx20080208005; GKG:/g/11fr01f8fx;
| |
Николай (Миколай) Ксеняк (*4. децембер 1933, с. Камюнка, окрес Стара Любовня, Словакия – †1. фебруар 2020, там же) — педагог, русиньскый писатель, байкарь і културный дїятель. Писав о жывотї чоловіка на селї.
Скінчів руську ґімназію в Пряшові і Інштітут руського языка і літературы в Празі. Довгы рокы учів на ґімназії в Ружомберку, а в роках 1968 – 1991 быв і єй директором. В 1981 році здобыв тітул ПгДр. на Універзіті Павла Йозефа Шафарика в Пряшові. Першы свої творы писав по руськы, пізніше по україньскы, але по 1989 р. і зачатку русиньского возроджіня зачав писати своїм материньскым, русиньскым языком.
М. Ксеняк написав цїлый ряд книжок баёк, таксамо віршованых творів, є автором приповідок, радіёпєс, як автор ся реалізовав і на сценї театру А. Духновіча в Пряшові. І хоць є ёго домінантнов темов дротарьство, є выразный главно як байкарь.
Творба
[едітовати | едітовати жрідло]Украинский язык
[едітовати | едітовати жрідло]- „Байки“ (1963, 1970, 1974),
- „Сміх і гіркість серця“ (1977),
- „Віночок з терня“ (1980),
- „Дорогоцінна знахідка“ (1985)
Русиньскый язык
[едітовати | едітовати жрідло]- О камюньскых майстрах (1994)
- Як біда Русинів з дому выганяла (2002; Літературна премія Александра Духновіча за русиньску літературу, 2003)[2]
- Байкы (2002)
- Выбраны байкы (2006)
- Жменї родной землї (2009)
- Углы погляду (2011),
- Споминкы і очекованя (2013),
- Нашы горізонты (2015),
- Приповідкы і байкы (2016),
- Формованя русиньской културы (2016),[2]
- Резонанції на книжкы и подїї (2017),[2]
- Недоповіджене (2018),
- Кошарик плодів (2019),[2]
- Одповідж собі сам (2020, посмертно).[3]
Словацкый язык
[едітовати | едітовати жрідло]- „Ozveny“ (2009),
- Зеркалїня/Zrkadlenie (2010, білінґвалне выданя).
Жерела и одказы
[едітовати | едітовати жрідло]- Анна КУЗМЯКОВА, НН Інфо Русин (1. фебруар 2020). До русиньского літературного неба одышов байкарь Миколай Ксеняк (ФОТО). http://www.cms3.rusynacademy.sk/?1-2-2020-До-русиньского-літературного-неба-одышов-байкарь-Миколай-Ксеняк. [перевірено 2020-02-03].
- Міхал Павліч, Русин 3/19 (6. фебруар 2020). МИКОЛАЙ КСЕНЯК: КОШАРИК ПЛОДІВ (РЕЦЕНЗІА) (ФОТО). Spolok rusínskych spisovateľov Slovenska. http://rusynlit.sk/index.php/2020/02/06/1678/. [перевірено 2020-08-01].
- Михал Павліч (31. юл 2020). Миколай Ксеняк: Одповідж собі сам. АРК в СР. http://www.cms3.rusynacademy.sk/?31-7-2020-Миколай-Ксеняк-Одповідж-собі-сам-%28Пряшів-АРК-в-СР-2020-96-с-isbn-978-80-89798-21-6%29. [перевірено 2020-08-01].
- http://esu.com.ua/search_articles.php?id=490
- http://rusynlit.sk/index.php/2018/12/04/675/#more-675
- http://www.lem.fm/vyiznachnyiy-yubiley/
Литература
[едітовати | едітовати жрідло]- Роман М. Літературні портрети українських письменників в Чехословаччині. 1989;
- Z. Džupinková. Diela ukrajinských spisovateľov Slovenska. 2011.