Лемкӯвськоє письмо

Ле́мкӯвськоє письмо́ (лем. Лемківске письмо, Лемківськоє письмо) — письмо из основов на кирилици, примінявуща ся для записи лемкӯвського варіанта русиньского языка.

Алфавіт

Алфавіт лемкӯвського літературного языка включать 34 буквы:

А а	Б б	В в	Г г	Ґ ґ	Д д	Е е
Є є	Ж ж	З з	І і	И и	Ы ы	Й й
К к	Л л	М м	Н н	О о	П п	Р р
С с	Т т	У у	Ф ф	Х х	Ц ц	Ч ч
Ш ш	Щ щ	Ю ю	Я я	Ь ь	Ъ ъ

Соотвітство букв лемкӯвського алфавіта их обозначеными ними звуками, а иппен лемкӯвські назвы букв (у скобах обозначена факултативна авадь реґіонална реалізація фонем):

Орфоґрафія лемкӯвського языка удносить ся ид морфолоґіцькому типови из елементами традиціонного типа. Независно уд разниці у позиціях фонем морфемы пишуть ся єдинаково: выiзд [выiзд] «уїзд» — выiзду [выізду] «уїзд»; чытал [чытаў] «читав» — чытали [чытали] «читали». У шорови припадкӯв хоснує ся традичный тип написания: вчера [фчера] «вчора», свято [с’ўато] «праздник, сято».

Істория

В 1911—1914 роках язык устного бисіжованя лемкӯвськых сіл первый раз став хосновати ся у періодичнӯв печати. На лемкӯвськых говорах начали выпускати дватыжднёвый (а потӯм и тыжднёвый) журнал «Лемко». Редакція журнала находила ся у варошови Новый Сонч. Ёго выздателі заявили, што выпуск нового журнала став отвітом на многочисленны просьбы и трібованя жытелю̄в Лемковины сотворити печатноє вызданя на рӯдных говорах про свої части Ґалицькой Руси, покӯльку и язык, и звіданя обществено-політичеського и културного живота, тривожащі лемкӯв, были существенно удличными уд языка и указаных звідань другых ґалицькых реґіонӯв. Пӯсля Первой світовой во̄

Заголввыз жунала «НашӯЛеьмӯм»навызвоавнмогву ьПсяскуеу ижемеєкуоеуныйіуп.ериоі

В соціалістиунеміґольсьскӯвыздмкӯвськӯвӯосаді у Зріодикы ограничило ся шориком ид украйиньскому журналови «Наше слово». У наш час на лемкӯвськӯм выздає ся дватыжднёвый журнал «Бесiда», и иппен каждорӯчный выпуск «Лемківскій Річник» и «Річник Руской Бурсы».