Право грунту
(Напрямленый з Jus soli)
цѣлком апликованый
апликованый з рештрикциями
апликация теперь зрушена
апликация не е, ани не была
Право грунту, циже принцип права ґрунту, лат. jus soli — принцип автоматичного набытя особов горожанства од мѣста (штату) уроджѣня, независимо од горожанства ей родительох.[1] Переважно тот принцип хоснованый в Америцѣ.[2][1]
На практицѣ в чистой формѣ принцип jus soli не хоснують в легислативѣ тых штатох, де ся поуживать, векшинов ся комбинуе з принципом права крови. Кедь дѣтвак ся уродить в летадлѣ або на шифѣ в отвореном морю (екстериториално), набывать горожанство того штату, в котром зарегистроване летадло, ци под заставов котрого плавать шифа.[1]
Жерела и одказы
[едітовати | едітовати жрідло]- Буткевич О. В.: Право ґрунту //Українська дипломатична енциклопедія: у 5-ти т. / редкол.: Д. В. Табачник (голова) та ін.; худож.-оформлювач О. М. Іванова. — Харків: Фоліо, 2013. — Т. 4. — 469 с. ISBN 978-966-03-6649-7 С. 239. укр.
- Шемшученко Ю. С. (2003). Право ґрунту (по украинскы). //Юридична енциклопедія [у 6 т.], том 5. Київ: Українська енциклопедія ім. М. П. Бажана. ISBN 966-7492-05-2. Одчитане 2021-06-02