Теодор Ромжa: Роздїлы міджі ревізіями

Матеріал з Вікіпедія
Вилучено вміст Додано вміст
Laborec (діскузія | приспівкы)
зачаток
 
Laborec (діскузія | приспівкы)
м доповніня
Рядок 7: Рядок 7:
* [http://www.molody.rusyny.org/%D0%B1%D0%BB-%D1%94%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BF-%D1%82%D0%B5%D0%BE%D0%B4%D0%BE%D1%80-%D1%80%D0%BE%D0%BC%D0%B6%D0%B0/ Сторінка Молоды Русины]
* [http://www.molody.rusyny.org/%D0%B1%D0%BB-%D1%94%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BF-%D1%82%D0%B5%D0%BE%D0%B4%D0%BE%D1%80-%D1%80%D0%BE%D0%BC%D0%B6%D0%B0/ Сторінка Молоды Русины]
* Іван Поп: Podkarpatská Rus - osobnosti její historie, vědy a kultury, Libri; Перше выданя ([[2008]]), ISBN 978-80-7277-370-1
* Іван Поп: Podkarpatská Rus - osobnosti její historie, vědy a kultury, Libri; Перше выданя ([[2008]]), ISBN 978-80-7277-370-1

[[Катеґорія:Русиньскы церьковны дїятелї]]
[[Катеґорія:Русиньскы єпіскопы]]
[[Катеґорія:Русиньскы мученици]]

Ревізія 22:44, 6 юнія 2016

Теодор Ромжa (*11. апріля 1911, Беликый Бычків — †1. новембра 1947, Мукачово) — быв єпіскоп Мукачовской ґрекокатолицькой єпархії. 27. юна 2001 го папа Йоан Павел ІІ. выголосив за благославеного.

Біоґрафія

В роцї 1930 закінчів штудії матурітов на ґімназії в Хусті. Теодор быв все веселый, любив шпорт, рад чітав жывоты святых і мучеників. Тогдышній мукачовскый єпископ Петро Ґебей ёго прияв до священицького семінаря в Ужгороді і кідь відів, якы мать таленты і характер, післав го докінчіти теолоґічны штудії до папського колеґія Ґерманікум-Гунґарікум, в 1934 Русікум в Римі. Філозофію і теолоґію скінчів на папській универзіті Ґреґоріанум, де здобыв і докторскый тітул. В Римі быв 25. 12. 1936 рукоположеный на священика. Ёго священицкым моттом были слова 116 псалму: Господи, єм твій слуга і сын твоёй служебниці. В році 1937 быв менованый за пароха в Березовім. Новій єпископ Александер Стойка ёго пізніше закликав до Уждороду і выменовав за шпірітуала свячщеницького семінаря і професора філозофії. По смерти єпископа А. Стойку прияв 24. 9. 1944 єпископску хіротонію на єпископа мукачовской єпархії, котру вів лем три рокы. На єпископа Ромжу зробили 27. 10. 1947 атентат. Тяжкым воєнскым мотором вдарили до воза, в котрім ся віз єпископ і другы священиці. Віз ся розпав а отрясеных священиків бы бандиты добили на смерть, кебы не пришлов поштарьскый мотор з єдной і віруючі з другой страны. Пак іх одвезли до шпыталя до Мукачова. Єпископ ся уж діставав із тяжкой раны, як го 31. 10. 1947 отровила сестра Одарка, котру післало НКВД. Вмерти мусив прото, бо быв могучов силов, котра тримала віруючіх вєдно і не піддавала ся неприятелёві Хрістовой церкві. Ёго жывот быв як ікона Хріста. Насдідовав Ісуса, ріс в мудрости, вчів словами і прикладом, обяв вшыткых і вшытко із любовёв. В переслідуваню быв силный і прияв свій хрест – смерь про віру і про церков. Свою душу оддал Сотворителёві в шпыталю як мученик 1. 11. 1947. В 60-тых роках 20-го сторіча інавґурованём метрополитного архієпископа візантійскорусиньской метрополії Ш. Й. Кочішка ся почав процес беатифікації єпископа Т. Ромжу і ёго сполубратів, Павла Петра Ґойдіча, Василя Гопка і Александра Хіру. За благославеного Ромжу выголосив 27. 6. 2001 Йоан Павел ІІ.

Жрідла