Класічна археолоґія
Класічна археолоґія є наукова дісціпліна, котра ся занимать досліджованьом матеріалных позостатків і културных артефактів старовікых цівілізацій, передовшыткым Старого Ґрецька і Старого Риму.
Тота область археолоґії є тісно звязана зос класічныма штудіями і хоснує комбінацію історічных, лінґвістичных і матеріалных жрідел на то, жебы реконштруовала жывот, архітектуру, уміня, реліґію і щоденну реалність старовекых медітераньскых култур.
Основны області досліджованя
[едітовати | едітовати жрідло]Класічна археолоґія ся фокусує на періоды:
- Архаїчна епоха (приблизно 8.–6. стор. пер. Хр.)
- Класічне Ґрецько (5.–4. стор. пер. Хр.)
- Геленістична епоха
- Римска републіка і Римске цісарство
Методолоґія
[едітовати | едітовати жрідло]Класічны археолоґы хоснують технікы як:
- теренны розкопкы,
- аналіза керамікы, статуй і надписів (епіґрафіка),
- топоґрафічне і архітектонічне картованя старовікых місць.
Значіня
[едітовати | едітовати жрідло]Класічна археолоґія має велике значіня про розумлїня основ европской културной традиції, вливу античных цівілізацій на модерне уменя, політіку і філозофію.