Йозафат Тімковіч

Матеріал з Вікіпедія
О. Йозафат Владимир Тимкович, ЧСВВ
Rev. Jozafát Vladimír Timkovič, OSBM словац.
ПсевдонімVladimír Mariánsky, Jozafát Byzantínec, Vladimirus de juxta Hornad

О. Йозафат, 2001
Чинность греко-католицький священник, публіціста, краєзнавець
Сфера Історія християнства
Горожанство Чеськословеньско, Словеньско
Уроджѣня юла 19, 1964 (1964-07-19) (59 р.)[1]
Кошицѣ, Словакия
Брат, сестра Ґоразд Тімковіч

О. Йозафат Тімковіч (властным меном Володимир Тімковіч, псевда: Vladimír Mariánsky, Jozafát Byzantínec, Vladimirus de juxta Hornad; *19. юл 1964, Кошицѣ, Словакия) — вызнамный дїятель ґрекокатолицькой церькви, публіціста і історік русинского народностного напряму.[1]

Подля його погляду быв зо своїм братом Ґораздом Тімковічом про його русиньске дїяня і бою проти словакізації ґрекокатолицьков єрархіов Пряшівского єпіскопства в роцї 2006 вылученый з чіну Василіан і достав заказ служыти священицку службу.

Подля слов Монсиньора Яна Бабяка, SJ, епископа Пряшовского, книга Тимковича Dejiny gréckokatolikov Podkarpatska ненаучна, не мать церковного характера, а зато про Церковь дештруктивна. Перед ей публикациев, подля церковной регулы, повинны были достати imprimatur од верхности, а тыж узнаня од научных експертох.[2]

Вызнамны роботы[едітовати | едітовати жрідло]

Головны роботы з церковной истории Русинох суть:[1]

  • Letopis Krásnobrodského monastyra (1995)
  • Letopis Bukovského monastyra (2004)
  • Dejiny gréckokatolikov Podkarpatska (2004)

О. Йозафат є автором веце як 400 церьковных і історічных публікацій.

Література[едітовати | едітовати жрідло]

  • П. Р. Маґочій: Тимкович Йосафат Енциклопедія історії та культури карпатських русинів. Укладачі Маґочій П. Р., Поп І. — Ужгород: Вид-во В. Падяка, 2010. — 856 c.+ХХХІІ с. ISBN 978-966-387-044-1 укр. Сс. 729–730.
  • Іван Поп. Podkarpatská Rus - osobnosti její historie, vědy a kultury — Прага: Libri, 2008. — 1200 екз.. — ISBN 978-80-7277-370-1. словац.

Одказы[едітовати | едітовати жрідло]

Референції[едітовати | едітовати жрідло]

  1. 1,0 1,1 1,2 Магочи П. Р,
  2. Robert Matejovic.